حزب ملی گرای ایرلندی، سین فین، در نتایج انتخابات محلی شمارش شده در آخر هفته، جایگاه خود را به عنوان بزرگترین حزب در ایرلند شمالی تثبیت کرد. اما به جای شکستن بن بست سیاسی در شمال، دستاوردهای چشمگیر سین فین ممکن است شکاف فرقه ای را که مدت هاست دولت شکننده آن را پیچیده کرده است، سخت تر کند.
Sinn Fein، حزبی که در طول تاریخ خواستار اتحاد شمال با جمهوری ایرلند بوده است، 39 کرسی به دست آورد که در مجموع 144 عضو شورا بر خدماتی مانند تعمیر جاده ها و جمع آوری زباله نظارت می کنند.
اتحادیه‌گرایان دموکرات، که از باقی ماندن بخشی از بریتانیا حمایت می‌کنند، توانستند در مجموع ۱۲۲ کرسی موجود خود را حفظ کنند، نتیجه‌ای متوسط که با این وجود از سوی برخی در صفوف آنها به‌عنوان توجیهی برای امتناع حزب از ورود به یک دولت تقسیم قدرت تلقی می‌شود. از سال قبل.
ترکیبی از شین فین در حال افزایش و حزب اتحادگرای دموکراتیک متوقف، اما سرکش، انگیزه چندانی برای مصالحه در احیای مجمع ایرلند شمالی که بیش از یک سال پیش پس از خروج DUP در مناقشه بر سر قوانین تجاری پس از برگزیت که بر این قلمرو حاکم است. و مقامات بریتانیایی در لندن به نظر می‌رسد که از ادامه فلج شدن تسلیم شده‌اند، و برخی پیش‌بینی می‌کنند که تا پاییز هیچ حرکتی به سوی دولت احیا شده وجود نخواهد داشت.
کیتی هیوارد، استاد سیاست در دانشگاه کوئینز در بلفاست، گفت: «تصویر اتحادیه‌گرایی و ناسیونالیسم است که هر دو تندروتر از همیشه هستند. “این برای چشم انداز اشتراک قدرت خیلی خوب نیست، حتی اگر دوباره راه اندازی شود.”
ناکارآمدی سیاسی مزمن سایه ای طولانی بر جشن ماه گذشته بیست و پنجمین سالگرد توافق جمعه خوب انداخت. آن معاهده با ایجاد دولتی که قدرت را بین اتحادیه‌گرایان که طرفدار باقی ماندن در بریتانیا هستند و ناسیونالیست‌ها که طرفدار جمهوری متحد ایرلند هستند، به دهه‌ها خشونت فرقه‌ای در ایرلند شمالی، معروف به مشکلات، پایان داد.
اما دولت 15 ماه است که به دلیل ادعاهای اتحادیه‌گرایان مبنی بر اینکه ترتیبات تجاری پس از برگزیت، معروف به پروتکل ایرلند شمالی، بین شمال و بقیه بریتانیا فاصله می‌اندازد، فلج شده است. آنها از دولت بریتانیا خواستند که پروتکل را لغو کند.
ریشی سوناک، نخست وزیر بریتانیا در ماه فوریه با اتحادیه اروپا به توافق رسید که بسیاری از قوانین را اصلاح کرد و از اتحادیه گرایان خواست تا دوباره وارد مجمع شوند. اما اتحادیه‌های دموکراتیک با این استدلال که این تغییرات از بازنگری ریشه‌ای که خواستار آن بودند، رد کرده‌اند.
اعتراض آنها هیچ کاری برای جلوگیری از اجرای توافقنامه معروف به چارچوب ویندزور انجام نداده است. اما رای دهندگان اصلی حزب را که به طور فزاینده ای در ایرلند شمالی احساس انزوا می کنند، جمع کرد، جایی که روندهای جمعیتی علیه آنها در حال حرکت است. جمعیت کاتولیک که تمایل به ناسیونالیست دارند، از جمعیت پروتستان که تمایل به اتحادیه گرایی دارند پیشی گرفته است.
در حالی که یونیونیست‌های دموکرات در انتخابات پا به پای می‌گشتند، حزب میانه‌روتر اتحادیه‌گرای اولستر 21 کرسی از دست داد. اتحاد گرایان دموکرات همچنین از چالشی که حتی تندروتر از صدای اتحادیه‌گرایان سنتی برخوردار بود، دفع کردند.
به همین ترتیب، دیگر حزب ملی گرای اصلی ایرلند، حزب سوسیال دموکرات و کارگر، که پیوندهای باقی مانده شین فین با مقاومت خشونت آمیز ارتش جمهوری خواه ایرلند ندارد، 20 کرسی را در انتخابات از دست داد. این امر باعث می شود که سین فین به عنوان نیروی غالب در میان رای دهندگان ناسیونالیست باقی بماند.
Sinn Fein اولین بار در سال گذشته به عنوان بزرگترین حزب در انتخابات قانونگذاری ظاهر شد، پیروزی که به آن حق داد تا یک نخست وزیر را در دولت معرفی کند و DUP نایب نخست وزیر را معرفی کرد. ناتوانی سین فین در انجام این کار به دلیل سازش ناپذیری اتحادیه های دموکراتیک، رای دهندگان آن را ناامید کرده است، زیرا تحلیلگران می گویند در این انتخابات تعداد زیادی به پای صندوق های رای رفتند تا مخالفت خود را ثبت کنند.
پروفسور هیوارد با اشاره به اینکه این اولین انتخاباتی بود که در آن آرای ملی گرایان بیشتر از آرای کلی اتحادیه گرایان بود، گفت: «سین فین بهتر از آن چیزی که پیش بینی می کرد، حتی سین فین عمل کرد.
تا به حال، Sinn Fein به شدت در مورد مسائل مربوط به میز آشپزخانه مانند مسکن و مراقبت های بهداشتی مبارزه کرده است، و از درخواست مستقیم برای اتحاد ایرلند خودداری می کند. اما عناوین روزنامه های ملی گرای ایرلندی این هفته از دولت بریتانیا خواستند تا شرایط برگزاری نظرسنجی در مورد اتحاد ایرلند را روشن کند.
بر اساس شرایط توافق جمعه خوب، مقام ارشد بریتانیا در ایرلند شمالی در صورتی که شواهد روشنی وجود داشته باشد که مردم طرفدار جدا شدن از بریتانیا و تبدیل شدن به بخشی از ایرلند متحد هستند، باید همه پرسی را برگزار کند. اما مکانیسم دقیقی برای اندازه گیری این احساسات وجود ندارد.
موضوع اتحاد نیز احتمالاً در جمهوری ایرلند بیشتر مطرح می شود، جایی که سین فین به راحتی از هر یک از رقبای خود، فاین گیل و فیانا فایل که در حال حاضر در یک ائتلاف وحدت حکومت می کنند، پیشی می گیرد.
دیارمید فریتر، استاد تاریخ مدرن ایرلند در دانشگاه کالج دوبلین، گفت: «آنها اکنون واقعاً در شمال و جنوب در حال افزایش هستند. آنها به اندازه کافی بزرگ نیستند که به تنهایی در جنوب حکومت کنند، اما به سمتی می روند.
در حال حاضر، سین فین در حال افزایش مزیت خود است: رهبر حزب در ایرلند شمالی، میشل اونیل، دعوت کاخ باکینگهام برای شرکت در مراسم تاجگذاری پادشاه چارلز سوم را پذیرفت و در توییتر اعلام کرد که زمان تغییر کرده است.
از سوی دیگر، اتحادیه‌گرایان در یک بن‌بست آشنا قرار دارند: مخالف وضعیت موجود، اما قادر به پیشنهاد هیچ جایگزین مناسبی نیستند.
اگر آنها به تحریک دولت ادامه دهند، تحلیلگران می گویند که به خون ریزی از حمایت در رای دهندگان گسترده تر ادامه خواهند داد. اما اگر مخالفان خود را کنار بگذارند، رهبران DUP می ترسند که توسط احزاب تندرو اتحادیه گرا دورتر شوند.
پروفسور فریتر گفت: «در ایرلند شمالی کمی احساس پیچیدگی زمانی وجود دارد. «DUP در مذاکره مجدد بر این معامله موفق نخواهد بود. لندن از راه دور علاقه ای ندارد و در حال حاضر حرکت کرده است. می‌توانیم تابستانی طولانی، گرم و خسته‌کننده داشته باشیم.»
