فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این دیار به نویسندگانی روی می آوردند که فکر می کردند حق بهره مندی از این واژه را دارند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
chirag rovi to ra game gast parvane
مرا ز حال تو با حال که برو نه
خرد که کید مجانین اشکس می‌فرمود
به بوی سانبل زلف تو کست دیوانه
به بوی زلف تو کر جان به باد رفت که شد
هزار جان غرمی فدای جانانه
من رمیده ز غرت ز پا فتادم دوش
نگر که دیدم به دست بیگانه
که نکش‌ها که برانیکیکتیم و سود نهدید
فسون ما بر و غسته است fiction
بر آتش رخ زیبای و به جای سبند
به غیر خال سیاش که دید به دانه
به محده جان به سبا داد شما در نفسی
ز شما روی تواش، کون ریست برونه
مرا به دور لب دوست دارم پیمینی
که بر زبان برام بر زبان حادیس بیمنه
مدرسه حدیث و خانقاه مگوی که باز
فتاد در سر حافيز هواي مخانه
شرک کلکت: پروا: التفات و توجه / رمیده: غریزان
تفسیر عرفانی:
شما به روخ روشنت چون برونه غست. من آنقدر روی تو متمرکز شده ام که به هر حال عذرخواهی نمی کنم. معنای این شعر این است که عاشقان دوست رهبر و شاگرد هستند و چون به او توجه کنند جان فانی خود را رها می کنند تا دوستی به در راه پیدا کند و لیوانی بنوشند. از شراب عشق او، و به هدف ثروت خواهند رسید.
تفسیر شعر:
هر کاری که می خواهید انجام دهید، سعی کنید آن را بر اساس پایان های کند و تنبل بسازید تا با جستجوی زیاد به نتیجه نرسید. بنابراین قبل از شروع هر کاری، تمام جوانب آن را در نظر بگیرید، سپس اقدام کنید تا در پایان کار، پشیمان نشوید. به خواست خدا!
