در حالی که میلیون‌ها چشم به تاج‌گذاری چارلز سوم این آخر هفته دوخته‌اند، دیگر پادشاهان مرد در ابهام به حکومت ادامه خواهند داد – به معنای واقعی کلمه، زیرا آنها در تاریکی زیر زمین یا شاید در یک تکه چوب پوسیده زندگی می‌کنند.
ملکه ها چهره های آشنا در میان گونه های حشرات هستند. اما تنها در موریانه ها است که خانواده های سلطنتی شامل پادشاهان می شوند. این حاکمان با عمر طولانی، محصور در اتاق های سلطنتی مستحکم و وفادار به ملکه های عظیم خود، در قلمرو حشرات منحصر به فرد هستند.
باربارا تورن، زیست شناس موریانه و پروفسور بازنشسته در دانشگاه مریلند، می گوید: «نظام سلطنتی ما برای انسان ها شباهت هایی دارد.
موریانه ها مانند بسیاری از گونه های مورچه، زنبور عسل و زنبور در تعاونی های کارگران عقیم زندگی می کنند. اما تفاوت های اساسی وجود دارد.
در لانه مورچه ها، زنبورها یا زنبورها، تنها پادشاه یک ملکه است. او تمام اسپرم هایی را که تا آخر عمرش به آن نیاز دارد، پس از یک پرواز جفت گیری پر حادثه ذخیره می کند. او از اسپرم ذخیره شده برای تولید دخترانی استفاده می کند که تمام کار یافتن غذا و مراقبت از خواهر و برادر کوچکتر خود را بر عهده می گیرند.
موریانه ها جدا از این حشرات دیگر تکامل یافته اند و کارها را به روش خود انجام می دهند. برای شروع، هم یک ملکه و هم یک پادشاه برای ایجاد یک کلنی موریانه مورد نیاز است. دلیل آن عاشقانه نیست: موریانه های ماده نمی توانند اسپرم را ذخیره کنند، بنابراین به یک نر نیاز دارند تا آنها را بارها و بارها تلقیح کند. مطالعه یک گونه نشان داد که هر روز اتفاق می افتد.
پادشاه و ملکه با هم کار می کنند تا خانواده خود را راه اندازی کنند. آقای دکتر “در هر جنبه ای از آن کمک می کند.” تورن گفت: “از مراقبت از فرزندان گرفته تا پرورش، تغذیه، تامین آب، حضور در ملکه خود.”
با این حال، به زودی، زوج سلطنتی عقب نشینی می کنند. آنها به بچه زایی ادامه می دهند، اما به فرزندان بزرگ اجازه می دهند علوفه و مراقبت از کودک را اداره کنند. آن بچه های مفید هم مرد و هم زن هستند، جامعه ای متشکل از خواهران و برادران که با هم کار می کنند. برخی نیز بزرگ می شوند تا به سربازانی تبدیل شوند که مخصوص دفاع از مستعمرات خود ساخته شده اند.
ملکه و پادشاه خود را با تاج‌ها یا دیگر بال‌هایی متمایز نمی‌کنند، اما در بزرگسالی با بال‌هایی شروع می‌کنند که در حین مستقر شدن آنها را می‌ریزند. اد وارگو، حشره شناس در دانشگاه A&M تگزاس، گفت که ملکه “بسیار بزرگ، فقط یک کیسه بزرگ از تخمدان ها” می شود. پادشاه، در حالی که عروسش کوتوله می کند، هنوز از کارگران و معمولاً سربازان بزرگتر است.
موریانه ها نمی توانند این تفاوت ها را ببینند، زیرا در تاریکی زندگی می کنند. غرفه دکتر آزمایشگاه وارگو نشان داده است که کارگران و سربازان می توانند حاکمان خود را از طریق بو تشخیص دهند. هنگامی که موریانه دیگری در نزدیکی ملکه یا پادشاه قرار می گیرد، بدن خود را تکان می دهد و شاید به دیگران هشدار دهد که در حضور خانواده سلطنتی هستند.
و اگرچه آنها قلعه ندارند، دکتر. تورن گفت: “آنها یک سلول سلطنتی ویژه با اتاق کوچکی دارند که در درجه اول ملکه و پادشاه است.” در اعماق لانه و با دیوارهای ضخیم‌تر، این اتاقک از ملکه و پادشاه محافظت می‌کند، مثلاً اگر مورچه‌خواری تند تند بزند.
از آنجایی که خانواده سلطنتی اتاق خود را ترک نمی کنند، کارگران از دهان خود به آنها غذای برگشته می دهند. سایر حشرات مستعمره‌ای برای برقراری ارتباط، غذای دهان به دهان خود را با مواد شیمیایی ترکیب می‌کنند. وارگو گفت. ممکن است موریانه ها نیز همین کار را انجام دهند. با این حال، در حال حاضر، ترکیب این وعده‌های غذایی موریانه‌ها به همان اندازه مرموز است که «مخلوط مخفی روغن‌ها» که چارلز سوم با استفاده از قاشق تاج‌گذاری چند صد ساله با آن مسح می‌شود.
پادشاه موریانه، در انجام وظایف زناشویی خود، به جفت خود کمک می کند تا روزانه 15000 تخم مرغ تولید کند. هنگامی که پادشاه یا ملکه در نهایت بمیرد، جایگزینی از میان این وارثان و بسیاری از یدکها خواهد آمد. دکتر “تاج و تخت باروری به یک یا چند فرزند آنها به ارث می رسد.” ترون گفت.
به سبک راگ به ثروت، اولین موریانه ها از سوسک ها به وجود آمدند. چرا آنها تا این حد همکاری کردند کمی معما است. مورچه ها، زنبورها و زنبورها دارای یک سیستم ژنتیکی هستند که باعث می شود ماده های یک خانواده بیشتر از حد معمول به هم وابسته باشند. این ممکن است بخشی از این باشد که چرا مستعمرات تحت رهبری ملکه چندین بار در این حشرات تکامل یافته اند. اما یک کلنی موریانه بیشتر از یک خانواده انسانی مرتبط نیست (حداقل تا زمانی که همخونی شروع شود). هر چیزی که آنها را به سمت تکامل جوامع تعاونی سوق داد، دکتر. وارگو گفت، این فقط یک بار در تاریخ اتفاق افتاده است.
امروزه آنها به حدود 2600 گونه بسیار تعاونی گسترش یافته اند. دکتر موریانه می گوید: موریانه ها شگفت انگیز هستند و در زیستگاه های بومی خود برای تجزیه و بازیافت مواد مغذی بسیار مهم هستند. ترون گفت. اما تعاملات ما با آن جوامع عمدتاً منفی است زیرا به گفته او، “ما خانه های خود را از غذای موریانه می سازیم.”
سلطنت موریانه همچنین دریچه ای به علم طول عمر ارائه می دهد. مانند مورچه ها، زنبورها یا ملکه های زنبور، موریانه های سلطنتی می توانند به طور قابل توجهی بیشتر از رعایای خود زندگی کنند. کارگران ممکن است چند ماه زندگی کنند، در حالی که موریانه های سلطنتی 20 سال در آزمایشگاه ها زنده مانده اند.
ایسوکه تاساکی، زیست شناس در دانشگاه نیگاتا در ژاپن، گفت که پادشاهان موریانه دارای مجموعه ای متمایز از ابزارهای مولکولی هستند که پیری آنها را کند می کند، مانند ژن های فعال تر برای ترمیم DNA.
دکتر Dr. Dr. تاساکی گفت.
زنده باد پادشاه، واقعاً!
