با این حال، زمانی که نوازندگان گروه بین‌المللی معاصر و سازمان Composers Now برنامه را برای شبی با تمرکز بر انجمن آهنگسازان زن ایرانی در NYU Skirball در روز شنبه طراحی کردند، کمتر کسی می‌توانست پیش‌بینی کند که این کنسرت چگونه به طور خاص با آن لحظه مرتبط می‌شود: Anti. اعتراضات رژیم در ایران پس از مرگ مهسا امینی، زن 22 ساله ای که به اتهام استفاده نامناسب از روسری در بازداشتگاه پلیس اخلاق نگهداری می شد، وارد پنجمین هفته خود می شود.
این انجمن بیانیه های همبستگی خود را با معترضان منتشر کرده است در رسانه های اجتماعیو برخی از آهنگسازان آن در مصاحبه هایی مستقیماً در مورد وقایع صحبت کرده اند. اما از روی صحنه روز شنبه چیزی گفته نشد. به هر حال، ارتباط بین مأموریت گروه و وقایع ایران خود گویای آن بود. همچنین عنوان کنسرت، «پیوند»، کلمه فارسی برای اتصال، یادآور ارتباطات میان آهنگسازان برجسته در این شب آشکار و ضروری بود.
سه موومان نوربخش “C Ce See” – یادبودی از مدافع موسیقی معاصر سیسیل (سیس) واسرمن – برنامه را به پایان رساند. و مفهومی را به کار می‌برد که یادآور جنبش Fluxus بود، با حسن نیت از مجسمه‌ای جنبشی، اثر هنرمند روکسان نسبیت، که دور شش نوازنده ساز دور می‌زد و گاهی اوقات با آنها صدا می‌داد. اشیاء مخروطی شکل کوچکی را در حال چرخش، به سبک روب گلدبرگ، در میان نوازندگان زهی و سازهای کوبه ای، با تمام آن عناصر به هم متصل شده توسط یک نخ بلند و منفرد که توسط راس کار، نوازنده سازهای کوبه ای دستکاری شده است، تصویر کنید.
در موومان اول و دوم، نتیجه آن تداخل ریسمان به ریسمان اغلب مذهبی مبهم و در عین حال وابسته به هم بود. اما در پایان موومان دوم، زمانی که رهبر ارکستر، استیون شیک، سیم‌ها را به‌طور چشمگیری از میان سازهای زهی (و به مجسمه‌های کوچک چرخان) برید، حس رهایی به وجود آمد. موومان کوتاه سوم – شامل قطعات اسکالر، زیگزاگی، مستقل برای فلوت، ویبرافون و زه‌ها – یک آزادی کوتاه اما به سختی به دست آمده بود.
موسیقی نوربخش کمیت شناخته شده است، به ویژه به این دلیل که او یکی از برندگان اخیر مسابقه هیلدگارد National Sawdust است. کمتر از نینا برزگر است که اولین نمایش جهانی «گذر ناپذیر» او در آمیختگی جلوه‌های تجربی و تکنیکی پیشرفته و همچنین اختراعات ملودیک و آکورد هیجان‌انگیز بود.
