جوانان هائیتی با ورزش، گوشواره و مربای آناناس آشنا می شوند

حدود 1500 جوان در این محل دور هم جمع شدند سمنس لاپه رویداد پروژه (Seeds of Peace) با حمایت صندوق صلح سازمان ملل متحد.

رزموند* (23 ساله)

“من در شهر سیت سولیل زندگی می کنم که تحت کنترل باندها است. تنها یک جاده خارج از محله من وجود دارد، و اغلب سیل یا پر از زباله است، بنابراین شرکت در فعالیت های بیرونی دشوار است.

مادرم در حال حاضر در خانه نیست و من بزرگترین فرزند از شش فرزندم هستم، بنابراین هر کاری از دستم بر می آید برای رسیدگی به امور خانواده ام انجام می دهم. جایی که زندگی می کنم راحت نیستم.

من کاردستی درست می کنم، مانند گوشواره. وقتی در این گردهمایی های بزرگ به فعالیت می پردازم، می توانم با مردم صحبت کنم، می توانم عادی زندگی کنم و عمل کنم. من به اینجا می آیم تا از زندگی لذت ببرم.

کاش محله من اینطور بود، کاش آرام بود.»

سامانتا (22)

“من یک کارآفرین هستم. من مربا و کره بادام زمینی و سایر محصولات را در خانه خود در سنت مارتین تولید می کنم. این را در یک دوره آموزشی یاد گرفتم. من می خواهم از مغازه های محلی بفروشم، اما برای انجام این کار به سرمایه گذاری بیشتری نیاز دارم. بنابراین، در حال حاضر از خانه ام می فروشم.

جوانان در هائیتی می خواهند به جلو حرکت کنند، اما دریافت کمک دشوار است، به خصوص زمانی که سیستم حمایت اجتماعی کارآمد وجود ندارد.

جوانان بسیار تحت استرس هستند، بنابراین فکر می کنم خوب است که آنها را برای فعالیت هایی از این دست دور هم جمع کنیم، زیرا می تواند به آنها کمک کند تا ببینند که تفاوت چندانی با افرادی که در محله های مختلف زندگی می کنند ندارند.

چند ماه است که وضعیت بدتر شده است، اما با وجود آن فکر می کنم می توانم جوانان دیگر را برای پیشرفت ترغیب کنم. من خیلی به خودم ایمان دارم. من رهبر خانواده ام هستم.»

زوج (19)

جوانان از جمله سه خواهر من که مدرسه را به پایان رسانده اند، بیشتر وقت خود را در خانه نشسته بدون هیچ کاری می گذرانند. این فعالیت‌ها که شامل دوره‌های آموزشی می‌شوند، مهم هستند زیرا به ما کمک می‌کنند تا به جلو برویم. البته گذراندن وقت با جوانان دیگر خوب است.

من عاشق ورزش هستم. حتی وقتی کوچک بودم، قوی و رقابتی بودم و همین امروز هم مرا تشویق می‌کند تا بهترین کار را انجام دهم.

آرزوی من برای جوانان دیگر این است که آنها هم زندگی خود را همانگونه ببینند که من زندگی من را می بینم. این بدان معنی است که آنها بیشتر روی کار خود تمرکز می کنند، روی آنچه که باید یاد بگیرند. من همیشه آنها را تشویق می کنم که سخت تلاش کنند.

یکی از آرزوهای من این است که وقتی مدرسه را تمام می‌کنم، می‌خواهم سفر کنم، کشورهای دیگر را کشف کنم، اما اکنون این امکان وجود ندارد.»

یوسف (21)

“زندگی در هائیتی اکنون بسیار دشوار است، به دلیل ناامنی، بی ثباتی سیاسی و بحران ناشی از کمبود بنزین. به گفته پدربزرگ من، زندگی قبلا اینگونه نبود. سال به سال سخت تر می شود.

فعالیتی مانند این بسیار مهم است، زیرا به جوانان کمک می کند تا اجتماعی شوند و ارزش واقعی خود را ببینند. کشور به فعالیت های تفریحی بیشتری نیاز دارد.

را سمنس لاپه پروژه به من آموزش داد و اکنون یک کارآفرین هستم. من هم دانشجو هستم. من قبلاً قبل از پروژه شکلات می فروختم، اما اکنون تجارت خود را به سطح جدیدی رساندم و محصولات زیباتر و بهتر ارائه می شوند. کسب و کار من Happy Choco نام دارد. من خودم را یک کارآفرین می بینم و بنابراین مدرسه برایم مهم است.

میرلند (19)

“وضعیت خانه در Cite Lumière بسیار دشوار است. بدیهی است که خشونت وجود دارد، اما همچنین وقتی باران می بارد سیل بسیار بد است. زندگی هرگز آسان نبوده است، اما هرگز به این بد نبوده است. برای دوستانم دشوار است که به من سر بزنند. .

خیلی ها ما را قضاوت می کنند چون از این نقطه شهر آمده ایم. همه می توانند زندگی خوبی داشته باشند. اکثر افرادی که مورد خشونت قرار می گیرند بی گناه هستند.

این فعالیت به ما این امکان را می دهد که با هم صحبت کنیم، اخبار دریافت کنیم. واقعا مهم است. من عاشق رقص هستم و محله ما در اینجا نمایشی برگزار می کند. فکر می کنم اگر این فعالیت ها بیشتر انجام شود بهتر است.

رویای من این است که به دانشگاه بروم تا حسابدار شوم و به رقصیدن در سطح حرفه ای ادامه دهم. اما سخت است و ما امکاناتی برای ادامه تحصیل نداریم. این مشکلی است که می توانیم بگوییم اکثر جوانان اینجا دارند. بسیاری از ما استعداد و هوش داریم، اما نمی توانیم از آن به نفع خود استفاده کنیم.

فعالیت امروز می تواند نگرش همه را نسبت به جوانانی که از محله های محروم آمده اند تغییر دهد.»