گمان می‌کنم همه سیاستمداران جوان معاصر رویای دیدار لحظه‌هایشان را دارند. در طلوع پرشور حرفه سیاسی خود، آنها خیالی را در سر می پرورانند که روزی، در حالی که یک چالش تاریخی بزرگ در پیش است، آینده آنها به این مناسبت خواهد رسید – و استادانه از آن طفره می روند!
آنها تصور می‌کنند که در حال بافندگی و بافتن، مثلث‌سازی و تظاهر هستند – فضا را با کلیشه‌های بی‌معنی پر می‌کنند تا هیچ‌کس نداند کجا ایستاده‌اند و هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را مسئول بداند. کار سیاسی آنها در حال حرکت است، به سمت بالا حرکت می کند، قدرت انتخاباتی آنها بدون ضربه و شکوه است!
ران دیسانتیس اکنون در تلاش است تا این رویا را تحقق بخشد.
دو دیدگاه غالب در مورد اوکراین در حزب جمهوری خواه وجود دارد. اولین مورد که توسط نیکی هیلی و تیم اسکات پذیرفته شد، معتقد است که حمله روسیه به اوکراین نظم جهانی لیبرال را تهدید می کند. کمک به عقب راندن اوکراینی ها در راستای منافع ملی حیاتی آمریکاست.
دیدگاه دوم که توسط جناح پوپولیست پذیرفته شده است این است که ایالات متحده هیچ منافع ملی حیاتی در اوکراین ندارد. تاکر کارلسون گفته است که واقعا برایش مهم نیست که ولادیمیر پوتین در اوکراین چه می کند. دونالد ترامپ گفته است که اگر ایالات متحده به ارسال کمک‌ها ادامه دهد، جنگ طولانی‌تر خواهد بود.
دیسانتیس به طرز جادویی خود را بین این دو موقعیت قرار داده است. در گذشته، دیسانتیس نسبت به ترامپ سختگیرتر از روسیه بود. در سال 2017، او خاطرنشان کرد که پوتین «می‌خواهد امپراتوری روسیه را بازسازی کند» و ترامپ را به خاطر نرمش بیش از حد در قبال پوتین سرزنش کرد و گفت که «بهتر است با قوی بودن با پوتین برخورد کنی». دسانتیس استدلال می‌کند که اگر پوتین فکر می‌کند که می‌تواند یک اینچ افزایش یابد، “او می‌تواند یک مایل را طی کند.”
اما این هفته دسانتیس به برنامه «روباه و دوستان» رفت، جایی که دولتمردان بزرگ همیشه برای آشکار کردن دکترین‌های سیاست خارجی خود رفته‌اند و در جهتی شبیه ترامپ ظاهر شد.
او گفت اگر جو بایدن اینقدر ضعیف نبود، جنگ رخ نمی داد. او گفت که نمی‌خواهد به اوکراینی‌ها «چک سفید» بدهد (مثلاً کسی این کار را می‌کند). او گفت بایدن بیشتر نگران امنیت مرزها در داخل باشد و کمتر نگران مرزهای دور باشد. او تهدید پوتین برای غرب را به حداقل رساند و افزود: «فکر نمی‌کنم وارد شدن به جنگ نیابتی با چین، درگیر شدن بر سر مسائلی مانند سرزمین‌های مرزی یا کریمه به نفع ما باشد».
شبیه آن شخصیت ریچارد گیر در موزیکال «شیکاگو» بود که به آنها حالت خیره‌کننده قدیمی را می‌داد، حتی اگر گام‌های رقص او پرنشاط‌تر باشد. مشخص نیست که DeSantis متعلق به اوکراین است یا خیر. هیچ کس نمی تواند کاملا او را شناسایی کند. Tippity را پیدا کنید. نوع تاپیتی.
این رویکرد کلی دیسانتیس به ترامپ بوده است. او نمی‌خواهد مستقیماً با ترامپ برخورد کند، به همین دلیل بدبین می‌شود. در این ماه، ترامپ القا کرد که دسانتیس در زمانی که معلم بوده، با دختران دبیرستانی رفتار نامناسبی داشته است. دیسانتیس به جای کوبیدن به ترامپ، بدبین شد. ترامپ دیسانتیس را “رون دیسانتیمونیوس” و “میتبال رون” می نامد. دسانتیس با آرامش از کنارش می گذرد.
مشکل راه اندازی کمپینی که در آن سعی می کنید ترامپی باشید، اما نه، این است که هرگز مرد خودتان نیستید. شما باید بدون عبور از شاه با او رقابت کنید. شما همیشه در تلاش برای پیدا کردن آن نقطه شیرین جادویی بین فقط MAGA و ساده دیوانه هستید.
اگر او بیشتر یک متفکر استراتژیک و کمتر یک تاکتیک‌دان بود، فکر می‌کنم دیسانتیس متوجه می‌شد که باید یا مستقیماً در موردی با ترامپ مبارزه کند یا مستقیماً از او کپی کند. و فکر می‌کنم او متوجه می‌شد که در حال حاضر خود را در موقعیتی حبس کرده است که در آن باید از ترامپ تقلید کند.
به عنوان مثال، در مورد سیاست اوکراین، من گمان می‌کنم که دیسانتیس به زودی با شور و شوق موضع ترامپ را دنبال خواهد کرد. من این را به دو دلیل مرتبط می گویم.
اولاً، دیسانتیس، خوب یا بد، واگن خود را به جنبش پوپولیستی متصل کرده است. این جنبش اکنون در حزب جمهوری خواه گسترده و عمیق است و ریشه های عمیقی در تاریخ آمریکا دارد. این جنبش مدت‌هاست که با نخبگان جهان‌وطن ساحل شرقی مخالف بوده است، مدت‌هاست که این موضع را اتخاذ کرده است که ما باید به درون خود بکشیم و مراقب خودمان باشیم، و اکنون به صحبت درباره دخالت فعال آمریکا در حفظ نظم جهانی لیبرال حساسیت نشان می‌دهد. اینجا همان جایی است که رای دهندگان پوپولیست هستند و دسانتیس که به عنوان یک پوپولیست نامزد می شود باید در اینجا باشد.
سپس تاکر کارلسون وجود دارد. اگر کارلسون و بقیه رسانه های دست راستی شروع به سرزنش او به دلیل «جهانی گرا بودن» کنند، کمپین DeSantis نمی تواند زنده بماند.
“جهانی گرا” برای سیاست خارجی همان چیزی است که “CRT” برای آموزش است. هیچ کس دقیقاً معنی آن را نمی داند، اما همه در جهان MAGA می دانند که واقعاً بد است. دسانتیس باید هر موقعیتی را اتخاذ کند که این برچسب از پشت او خارج شود.
رقص این هفته باعث می شود متوجه شوم DeSantis در موقعیت ضعیف تری از آنچه فکر می کردم قرار دارد. حزب جمهوری خواه به طور مساوی در مورد سیاست خارجی تقسیم شده است و به طور قابل توجهی در مورد اینکه آیا حزب باید پوپولیستی آتشین باشد یا به طور متعارف محافظه کارتر تقسیم شده است. بر اساس نظرسنجی پیو، 40 درصد از جمهوری‌خواهان فکر می‌کنند که ایالات متحده کمک زیادی به اوکراین می‌کند، در حالی که 41 درصد معتقدند که آمریکا مقدار مناسبی از کمک را به اوکراین می‌دهد یا کافی نیست. این داده‌ها چیزی را نشان می‌دهد که در نتایج انتخابات 2022 نیز مشهود است – این که در حالی که پوپولیست‌های زیادی در حزب وجود دارد، هنوز هم تعداد زیادی از جمهوری‌خواهان عادی وجود دارند که چنین نیستند.
همانطور که مبارزات انتخاباتی ادامه دارد و بحث در مورد اوکراین ادامه دارد، دیسانتیس محکوم خواهد شد که در تلاش برای به دست آوردن 40 درصد پوپولیستی، نقش Mini-Me را در مقابل ترامپ بازی کند. در همین حال، او روابط خود را با بسیاری از 41 درصد غیرپوپولیستی قطع خواهد کرد. این باعث می‌شود که برخی از جمهوری‌خواهان عادی در قالب برایان کمپ/تیم اسکات به قدرت برسند.
