فرارو- فال از آثار ادبی است، از باورهای کهن، این مرز و بوم است. در گذشته ساکنان این خاک به نویسندگانی روی می‌آوردند که فکر می‌کردند حق دارند از این کلمه بهره ببرند. اما در گذر زمان تنها یاد حافظ در فرهنگ عامه باقی مانده است.
شاه شمشادقدان خسرو شيرين دهنان
के बह मैजगान शकंद कल्प है
درویش مست نگریست و به من نگاه کرد
گفت‌ای کشم و کراف همه شیرین سکنان
تا کی از سیم و زرت تهی بود
متاسفم، متاسفم
کمتر از یک پنی ندهید
تا به خلوتگه خورشید رسی کرک زنان
به دنیا تکیه نکن
شادی را گونه ها و بدن های لطیف زهره می خورند
پیر پیمنا کش من ک کر روانش باد بهد
گفت بریزی کن از صاحب بیامان شکنان
دامن دوست به دست ار و ز دشمن بغسل
مرد یازدان شو در رنگ گورز AZ آخریمنان
با سبا در کامن لاله سهر می‌گفتم
که شهیدان کہاند در همہ کونین کفنان
گفت حافظ من محرم راز نیستم
از می‌لعل خایت کن و شیرین دهنان
تفصير يرفاني:
شهریار زیبا و قدبلند دل همه کسانی را که با مژه هایش صف می شکند می شکند. معنای این شعر این است که عشق به دوست انسان را به بالاترین حد می رساند. از این، همه می توانند به بی نهایت برسند. در قاعد می‌توانم بگویم هر کسی که واسطه محبت به دوست باشد از آزار شیاطین دوری می‌کند، زیرا عاشق به او متصل می‌شود.
تفسیر شعر:
این اشتباه است که ارزش واقعی انسان ها را از روی ثروت و دارایی آنها بسنجیم. بید به دل درکند کرد کرد. آنجاست که گنج گرانبها پنهان می شود و شخصیت فرد آشکار می شود. فقر می تواند از هسته وجودی یک فرد تقلید کند، پس در قضاوت خود مراقب باشید.
