در کشوری که صنعت عمده و ثروت های سیاسی به طور یکسان اغلب به یک سیستم ریلی گسترده و درهم گره خورده گره خورده است، هند منابع عمومی را برای قطارهای جدید به وفور درآورده است، اما وقتی نوبت به اطمینان از ایمنی کسانی که قبلاً در حال مسابقه دادن هستند، کیف پول آن بسیار سخت تر بوده است. آهنگ های آن
این تصمیمات روز یکشنبه پس از حادثه غرق شدن قطار ویرانگر که دست کم 275 نفر را در شرق هند کشته شد، مهم بود. بازرسان گفتند که آنها بر این احتمال تمرکز کرده‌اند که ممکن است خرابی سیگنال منجر به تصادف سه قطار در روز جمعه، بدترین خرابی ریلی در کشور در سال‌های اخیر شود.
مقامات می گویند این تصادف که بیش از 1100 نفر را نیز مجروح کرد، زمانی رخ داد که یک قطار مسافربری که با سرعت 80 مایل در ساعت به سمت جنوب به سمت شهر چنای حرکت می کرد، به مسیر اشتباه منحرف شد و به قطار باری پارک شده برخورد کرد. واگن های قطار اول که از ریل خارج شده بودند، سپس به قطار مسافربری دومی که به سمت آن می رفت، برخورد کردند و صحنه قتل عام را به جا گذاشتند.
در طول سال‌های گذشته، هند زیرساخت‌های بلندمدت خود را بی‌سابقه اصلاح کرده است، و راه‌آهن‌های آن که در قلب پنجمین اقتصاد بزرگ جهان قرار دارند، یکی از ذینفعان اصلی این کشور بوده‌اند. دولت در سال مالی گذشته تقریباً 30 میلیارد دلار برای سیستم ریلی هزینه کرد که 15 درصد بیشتر از سال قبل است.
اما میزان هزینه شده برای تعمیر و نگهداری اصلی مسیر و سایر اقدامات ایمنی کاهش یافته است. گزارش سال گذشته توسط حسابرس کل هند، یک دفتر مستقل، نشان داد که پول کمتری برای کار نوسازی مسیر اختصاص داده شده است و مقامات حتی کل مبلغی را که کنار گذاشته شده اند، خرج نکرده اند.
با بیش از 20 میلیون مسافر که هر روز بر روی ریل هند سوار می شوند، که بسیاری از آنها کارگران مهاجر هستند، یک سیاستمدار نمی تواند با پول دادن به سیستم اشتباه کند، و نخست وزیر نارندرا مودی این کار را بدون هیاهو کم انجام داده است. بودجه سیستم قطار که یکی از بزرگ‌ترین سیستم‌های قطار در جهان است، امسال پنج برابر بیشتر از زمانی است که او به قدرت رسید.
اما اکثر آقایان هدف ابتکارات مودی مراحل اساسی مورد نیاز برای رسیدن قطارها از نقطه A به نقطه B بدون حادثه نیست، بلکه در جهت بهبود سرعت و راحتی بوده است. او مرتباً از قطارهای برقی جدید وند بهارات با کرایه بالاتر که شهرهای بزرگتر را به هم وصل می کند تمجید می کند و اولویت اولیه قطار گلوله ای به سبک ژاپنی را قرار داده است، اگرچه این قطار هیچ کاری برای بهبود زندگی مسافران عادی کشور نمی تواند انجام دهد.
دولت می گوید این سرمایه گذاری بخشی از تلاش برای ارتقاء تجربه سواری بر راه آهن هند به استانداردهای جهانی و جذب سرمایه گذاری از خارج است.
با این حال، طبق آخرین بودجه‌های منتشر شده، هزینه برنامه‌های مربوط به بهبود ایمنی ناوگان بیش از 13000 قطار قدیمی هند به عنوان بخشی از کل و حتی به صورت مطلق کاهش یافته است.
Partha Mukhopadhyay، یک محقق ارشد در مرکز تحقیقات سیاست، سازمانی در دهلی نو، به طور خاص به یکی از نیازها اشاره کرد. او گفت: “عملکرد سیگنالینگ شاید با توجه بیشتری انجام شود.” از نظر استراتژیک، سیگنالینگ یک افزودنی با ظرفیت نرم است و هرچه به سمت قطارهای با سرعت بالاتر حرکت کنیم، اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.
همانطور که سقوط روز جمعه ویرانگر بوده است، سفر ریلی در هند بسیار امن تر از همیشه است.
خروج از ریل زمانی مکرر بود و از سال 1980 تا اواخر قرن به طور متوسط 475 مورد در سال بود. طبق مقاله ای که مقامات راه آهن در کنگره جهانی مدیریت بلایا ارائه کردند، در دهه منتهی به سال 2021، این تعداد به کمی بیش از 50 کاهش یافت.
ایمنی ریلی در هند، به طور کلی، نیز بهبود یافته است و تعداد حوادث جدی قطار به طور پیوسته کاهش یافته است: از بیش از 300 تصادف در سال در دو دهه قبل به 22 در سال مالی 2020. تا سال 2020، برای دو سال متوالی، هند هیچ مورد مرگ مسافری را در تصادفات ریلی ثبت نکرده بود – نقطه عطفی که توسط دولت مودی مورد استقبال قرار گرفت. تا سال 2017، سالانه بیش از 100 مسافر کشته می شدند.
زیر نظر آقای مودی، هند، با وزارت دارایی و بانک جهانی امیدوار است که شرکت‌های خصوصی از دولت پیروی کنند و پول بیشتری به اقتصاد سرازیر کنند. بانک جهانی در گزارشی در آوریل اشاره کرد که نرخ هزینه های دولت هند در راستای اهداف بلندمدت “نسبت به سطح پیش از همه گیری افزایش یافته است.” حمل و نقل، از جمله راه آهن، نقش مهمی در افزایش هزینه ها ایفا می کند.
در قرن بیست و یکم برای توسعه سریع کشور، رشد و اصلاح راه آهن ضروری است. مودی سال گذشته در مراسم وقف یک خط قطار گفت. یک کمپین سراسری برای تغییر راه آهن در حال انجام است.
آگوست تانو کوامه، مدیر بانک جهانی در هند، گفت که نرخ بالای مخارج عمومی برای توزیع برق، بزرگراه‌های جدید و راه‌آهن‌ها، هزینه‌های بیشتری را توسط شرکت‌ها برای دستیابی به منافع بلندمدت «مجموع» می‌کند.
سه ماه پیش، وزیر راه‌آهن هند، آشوینی وایشناو، با هدف ترویج فناوری ایمنی داخلی، نمایشی از قرار دادن خود و رئیس هیئت راه‌آهن در دو قطار در مسیر برخورد کرد. ایده این بود که سیستم جدیدی را به نام کاواچ یا زره نشان دهیم.
دو قطار در یک مسیر واحد به سمت یکدیگر حرکت کردند. در فاصله 400 متری – حدود 440 یارد – سیستم جدید به طور خودکار ترمزها را اعمال می کند.
اما سیستم کاواچ تنها در بخش کوچکی از قطارهای هند نصب شده است که حدود 900 مایل از کل مسیر، بیش از 40000 مایل را پوشش می دهد. قطارهایی که روز جمعه تصادف کردند از آن استفاده نکردند و یک سیاستمدار مخالف، ماماتا بانرجی، وزیر سابق راه آهن، از آن استفاده کرد.
او به خبرنگاران گفت: “اگر دستگاه در قطار بود، این اتفاق نمی افتاد.”
آقای. وایشناو، وزیر راه آهن – که قبلاً استعفای او در برخی از محافل درخواست شده است – این پیشنهاد را رد کرد.
وی گفت: این حادثه مربوط به سیستم پیشگیری از برخورد نیست.
سامیر یاسر ارائه گزارش از بالاسوره، هند، و مجیب مشعل سوگند سوهاسینی راج از دهلی نو
